Uberto Alberti, Stefano da Bagnone, Emilio Barbarigo, Marco Barbarigo, Silvio Barbarigo, Bernardo di Bandino Baroncelli, Cesare Borgia, Rodrigo Borgia, Carlo Grimaldi, Ojciec Antonio Maffei, Dante Moro, Pazzi, Francesco de’ Pazzi, Jacopo de’ Pazzi, Vieri de’ Pazzi, Francesco Salviati

Uberto Alberti był przyjacielem rodziny Auditore oraz sprzymierzeńcem Lorenzo de Medici w Assassin’s Creed: Lineage. W ACII zdradził ich jednak, pozwolił na aresztowanie Giovanniego, Federico, Petruccio i Ezio na zlecenie Rodrigo Borgii. Ezio jednak zdołał uciec. Uberto był pierwszym celem Ezio w ACII. Postać Uberto zagrał Michel Perron, który był także jego modelem w grze.

Biografia:

Uberto jest doradcą Giovanniego i Lorenzo, lecz kiedy Giovanni znajduje dowody na spisek Templariuszy, Uberto zmienia front i okazuje się, po czyjej stronie naprawdę stoi.

Po raz pierwszy w grze Ezio spotyka Uberto w biurze swojego ojca, gdzie obaj rozmawiają o czymś pilnym. Ezio nie ma okazji dowiedzieć się, o czym, gdyż zostaje szybko odprawiony. Wkrótce ojciec każe mu doręczyć Uberto list zawierający dowody na niewinność rodziny Auditore. Ezio wykonuje zadanie. Uberto od razu wie, jaka jest zawartość listu i oferuje młodzieńcowi pobyt w swoim domu, lecz Ezio odmawia. Wkrótce po otrzymaniu listu Uberto oskarża Giovanniego, Federico, Petruccio i Ezio o zdradę. W dniu egzekucji Giovanni przypomina Uberto o dowodach na niewinność jego rodziny, lecz ten udaje, że nie wie, o czym mowa, skazując wszystkich na śmierć. Ezio podbiega ku szubienicy i obiecuje rychłą śmierć Uberto, lecz w tym momencie musi uciekać przed strażnikami. Schronienie znajduje u Paoli, przełożonej kurtyzan, która opiekuje się także jego matką i siostrą. Po kilku dniach treningu Ezio, Paola śledzi Uberto, umożliwiając Ezio dokonanie zemsty. Ezio pozbywa się strażników i brutalnie morduje Uberto swoim ukrytym ostrzem, dźgając go pięć razy w pierś. Wykrzykuje do wszystkich obecnych, że ród Auditore nie jest martwy.

Ostatnie słowa:

Uberto: Zrobiłbyś to samo. By ocalić tych, których kochasz.

Ezio: Tak. Zrobiłbym. I tak zrobiłem.

Ciekawostki

- Uberto kilkakrotnie pomagał Templariuszom, niszcząc dowody na ich konspiracyjną działalność i utrudniał zadanie ich wrogom.

- Ezio niezbyt profesjonalnie zabija Alberti, wbijając mu kilkakrotnie ukryte ostrze w pierś zamiast w gardło (tak, jak to tradycyjnie robią Asasyni). Oczywiście Ezio nie przeszedł szkolenia, jak być Asasynem i po prostu wyładował wściekłość na człowieku, który zniszczył jego rodzinę.

Stefano da Bagnone jest jednym ze spiskowców Pazzi, którzy próbowali zamordować Lorenzo de’ Medici. Był jednym z ludzi wynajętych przez Jacopo de’ Pazzi, był tym, który dźgnął nożem Lorenzo w szyję. Był znany z okrucieństwa wobec innych. Stefano pobierał nauki w Rzymie jako templariuszowski kat. Przewodził także Opactwie w Toskanii.

Przed zabiciem Stefano Ezio dostaje od najemników Mario 3 bomby dymne, które po zabójstwie pomagają w ucieczce.

Ostatnie słowa:

Bagnone: Teraz zobaczę, kto miał rację…

Ezio: Gdzie jest Jacopo?

Bagnone: Przypuszczam, że nie ma się czego bać… Spotykają się w cieniu rzymskich bogów…

Ezio: Ora sei libero dalla paura. (Uwolnij się od swoich strachów.) Requiescat in Pace. (Spoczywaj w pokoju.)

Emilio Barbarigo – był weneckim despotą, a także Templariuszem. Jest pierwszym celem do likwidacji w Wenecji. Przejął nad Wenecją kontrolę i trzymał ją żelazną ręką. Najwyraźniej sam opłaca strażników miejskich. Żył w wielkim pałacu otoczonym wieloma strażnikami.

Po raz pierwszy widzimy go w grze w towarzystwie innych Templariuszy, w tym Jacopo de’ Pazzi i Rodrigo Borgii. Emilio spotyka się później z Carlo Grimaldi, urzędnikiem rządowym, który informuje go, że Ezio przybył do Wenecji. Emilio ginie z ręki Ezio w krótkim czasie po odejściu Carlo.

Jest spokrewniony z Marco Barbarigo i Silvio Barbarigo.

Ostatnie słowa:

Ezio: Nie bój się.

Emilio: Nie czuję strachu, asasynie. Tylko żałuję. Szukałem jedności. Stabilizacji. Porządku.

Ezio: Zbyt wielkim kosztem.

Emilio: Postęp wymaga poświęceń.

Ezio: Non trovo alcuna gioia in questo, ma non c'e altro modo. Requiescat in Pace. (Nie bawi mnie to, ale nie widzę innej możliwości. Spoczywaj w pokoju.)

Marco Barbarigo – kuzyn Silvio Barbarigo, Templariusz. Należy do bogatej i wpływowej rodziny. Despota od młodości, gdyż w młodym wieku zawsze dostawał to, czego chciał.

Żona Marco, Carlotta, poprzednio była żoną jego osobistego ochroniarza i bliskiego przyjaciela, Dante Moro. Marco usiłował zabić Dante, ale nie udało mu się, Dante przeżył, z uszkodzeniami mózgu. Z umysłem dziecka, Dante musiał unieważnić ślub i został osobistym niewolnikiem Marco.

Marco i Dante po raz pierwszy pojawiają się w grze na spotkaniu z Silvio i Carlo Grimaldi. Planują zabić obecnego Dożę, by Marco mógł zająć jego miejsce. Później widać go, jak przybywa na Karnawał w Wenecji na barce. Ezio pozbywa się go, strzelając z ukrytego pistoletu, huk ginie wśród wybuchów fajerwerków.

Marco jest spokrewniony z Emilio Barbarigo.

W Assassin’s Creed: Lineage w roli Marco wystąpił Frank Fontaine.

Ostatnie słowa:

Marco: Nie, to za wcześnie. Nie jestem gotów.

Ezio: Rzadko jesteśmy. Che la morte non sis crudele. Requiescat in pace. (Niech śmierć nie będzie niemiła. Spoczywaj w pokoju.)

Silvio Barbarigo – kuzyn Marco Barbarigo i Templariusz. Spokrewniony z Emilio Barbarigo.

Silvio nosi czerwony płaszcz z kapturem. Znajdujemy go w Wenecji.

Po raz pierwszy spotykamy go, gdy wraz z Marco, Dante Moro i Carlo Grimaldi knują spisek przeciwko weneckiemu Doży. Silvio mówi, że może zdobyć cantanellę do otrucia Doży - substancję, którą bardzo trudno wykryć. Pojawia się później na Karnawale w Wenecji, gdzie oszukuje, próbując nie dopuścić Ezio do uczestnictwa w zabawie, chce go zabić. W końcu ucieka wraz z Dantem na statek przed Ezio, lecz Ezio dogania ich obu i zabija.

W Assassin’s Creed: Lineage w roli Silvio występuje Harry Standjofski, choć pojawia się w filmie bardzo krótko – najpierw podczas rozmowy z Marco, a na końcu filmu podczas spotkania Templariuszy.

Ostatnie słowa:

Ezio: Co się tu stało? Dlaczego łodzie? Myślałem, że pragnąłeś pozycji Doży.

Silvio: To tylko zmyłka. Mieliśmy odpłynąć…

Bernardo di Bandino Baroncelli był jednym z konspiratorów Pazzi, którzy próbowali zamordować Lorenzo de’ Medici. Był jednym z ludzi wynajętych przez Jacopo de’ Pazzi. Uderzył jako pierwszy. Został później zabity przez Ezio w San Gimignano (w sekwencji 5). Za dnia Baroncelli jest bankierem, nocą staje się mordercą – Templariuszem.

Cesare Borgia – syn Rodrigo Borgii. Podobnie jak jego ojciec, był Templariuszem i miał wysoką rangę w wojsku. Kiedy jego ojciec prowadził wojnę z rodziną Orsini, by zająć ich terytoria, Cesare dołączył się do walki. Wśród wrogów był Bartolomeo d'Alviano, w tajemnicy Asasyn. Kiedy Bartolomeo zostały tylko trzy fortece, Cesare odciął mu dochody. Zdawało się, że zwycięstwo jest bliskie, lecz wtedy z odsieczą przybył Carlo Orsini ze swoją armią, w czasie walk nawet zranił twarz Cesare.

Ciekawostki

Dziwne jest to, że Niccolò Machiavelli, Asasyn, bardzo podziwiał Cesare’a. Po bliższym przyjrzeniu się okazuje się, że Niccolò podziwia ojca Cesare'a, papieża Aleksandra VI.

Cesare Borgia na krótko zatrudniał Leonardo da Vinci jako wojskowego architekta i inżyniera między 1502 i 1503 rokiem. Cesare i Leonardo szybko się zżyli – Cesare dał Leonardo nieograniczony dostęp do sprawdzania i kierowania wszystkimi swoimi zaplanowanymi i budowanymi konstrukcjami. Po Cesare, Leonardo nie mógł znaleźć innego opiekuna we Włoszech.

Rodrigo Borgia (01.01.1431-18.08.1503) – urodzony jako Roderic Llançol, później Roderic de Borja i Borja, był Wielkim Mistrzem Rycerzy Templariuszy w czasach włoskiego renesansu. W latach 1492-1503 był papieżem, Alexandrem VI. Jego wrogowie nazywali go „Hiszpanem” (Spaniard), ponieważ pochodził z Hiszpanii. Templariusze zwali go „Maestro” (po włosku „Mistrz”). Był jednym z najbardziej kontrowersyjnych papieży renesansu, a jego nazwisko (zwłoszczone – Borgia) stało się prześmiewczym słowem określającym wynaturzone standardy papiestwa w tamtych czasach.

Biografia:

We Włoszech Florencją rządziła rodzina Medici. Powstał przeciwko niej spisek, by pozbawić władzy wpływowego Lorenzo de’ Medici, w centrum z Rodrigo Borgią. Pewnej nocy w 1476 roku Borgia wraz ze swymi trzema ludźmi próbował wymknąć się z Florencji. Nagle przeszkodził im Asasyn, Giovanni Auditore. Podczas, gdy walczył z ludźmi Borgii, ten ostatni uciekł. Ukryty za rogiem, obserwował, jak Giovanni obezwładnia jednego z jego ludzi. Więzień wyjawił, że planowany jest spisek przeciwko Galeazzo Marii Sforzy, Księciu Mediolanu, potężnemu sojusznikowi Lorenzo de’ Medici. Giovanni próbował powstrzymać morderców, lecz przybył za późno. Plan Rodrigo się powiódł. Borgia zaczął planować następny ruch.

Później Rodrigo był obecny podczas sądzenia Giovanniego i jego dwóch synów. Następnie udał się na spotkanie z Templariuszami i rodziną Pazzi w katakumbach pod Bazyliką Santa Maria Novella.

Później odnajdujemy Borgię w Wenecji, planującego z Carlo Grimaldi i Barbarigo zamordowanie obecnego Doży, by jeden z nich mógł zająć jego miejsce i przejąć kontrolę nad Wenecją. Dowiadujemy się też, że położył rękę na Fragmencie Edenu, który Templariusze znaleźli na Cyprze. Ezio Auditore, przebrany za kuriera niosącego artefakt, próbował zabić Borgię, lecz Borgia był przygotowany na atak. Stoczyli ze sobą zaciekłą walkę, z której Ezio wyszedł zwycięsko. Kiedy Borgia zdał sobie sprawę, że sam nie pokona Ezio, wezwał na pomoc swoich strażników. W tym momencie pojawili się jednak sojusznicy Ezio, którzy, jak się okazało, byli Asasynami. Powstrzymali strażników, by Ezio znów mógł zmierzyć się z Borgią, lecz ten ostatni uciekł.

Borgia udał się do Rzymu. Został papieżem. Jego jedynym celem jednak było dostać się do skarbca pod Watykanem, gdzie, według niego, spoczywał Bóg. Ezio podążył za nim, by go zabić. Wśliznął się do Watykanu i tam, po ostatniej walce, zabił Borgię, a przynajmniej tak to wyglądało. Po zakończeniu rozmowy, Borgia podniósł się z ziemi i przy użyciu swej Papieskiej Laski usiłował zabić Ezio i wszystkich innych ludzi w pomieszczeniu. Ezio nie poddał się jednak jego woli, gdyż posiadał Fragment Edenu, Jabłko. Ezio przyzwał własne klony, by pomogły mu pokonać Borgię. Borgia zabrał jednak Jabłko Ezio i połączył je z Laską, by otworzyć przejście do Skarbca, znajdującego się przez ten cały czas pod Rzymem. Ezio próbował go powstrzymać, lecz został uniesiony w powietrze i raniony mieczem, padł na ziemię, podczas gdy Borgia zmierzał do Skarbca. Ezio w końcu znalazł Skarbiec, gdzie Borgia z furią próbował dotrzeć do wewnętrznej komnaty. Ezio zeskoczył do Borgii i wyzwał go na pojedynek bez broni. Podczas walki Borgia wyznaje, że nigdy nie wierzył w Biblię ani w Boga, i że został papieżem tylko po to, by dostać się do Skarbca, chciał zjednoczyć Włochy pod władzą Templariuszy. Ezio pokonał Rodrigo, lecz nie zabił go, mówiąc, że zabicie go nie przywróci życia jego rodzinie, zostawił go samego w Skarbcu.

Wkrótce później Borgia dowiedział się, że Krzysztof Kolumb planuje podróż na zachód i zaaranżował z nim spotkanie. Doradca Krzysztofa, Luis Santangel, ostrzegał go, że to pułapka, lecz Kolumb nie słuchał. To rzeczywiście była pułapka, Borgia zażądał od swoich ludzi, by dostarczyli mu dowodu śmierci Krzysztofa.

Ostatnie słowa:

Ezio: Myślałem… Myślałem, że jestem ponad to. Ale nie. Czekałem zbyt długo, straciłem zbyt dużo… Requiescat in Pace (spoczywaj w pokoju), ty sku***u!

Rodrigo: Nie sądzę!

(Pierwsza próba zabójstwa.)

Rodrigo: Nie możesz! Nie możesz! To MOJE przeznaczenie! MOJE! Ja jestem prorokiem!

Ezio: Nigdy nie byłeś…

Rodrigo: A zatem zakończ to.

Ezio: Nie. Zabicie cię nie przywróci mojej rodziny do życia… Skończyłem. Nulla a reale, tutto a lectio. Requiescat in Pace. (Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone. Spoczywaj w pokoju.)

(Druga „scena śmierci” z Rodrigo.)

Carlo Grimaldi – Templariusz i pracownik rządowy. Był blisko weneckiego Doży Mocenigo i uknuł spisek, by go zabić. Był również członkiem Rady Dziesięciu.

Carlo pragnął władzy politycznej, znał weneckiego Dożę. Dało mu to przewagę. Słyszał także, że córka Doży chciała poślubić służącego, lecz jej ojciec na to nie zezwolił. Carlo poradził im, by tej nocy uciekli łodzią. Kiedy przybyli na miejsce, zastali tam Carlo wraz ze strażnikami i samym Dożą. Służący został zabity, a Doża na tyle zaufał Carlo, że pozwolił mu wstąpić do Rady Dziesięciu.

Carlo po raz pierwszy widzimy, gdy informuje Emilio Barbarigo, że Ezio przybył do Wenecji. Wychodzi tuż przed zabójstwem Emilio. Później spotykamy go, gdy knuje spisek wraz z Marco Barbarigo, Dante Moro i Silvio Barbarigo. Planują otruć Dożę, by jeden z nich go zastąpił.

Carlo znajduje się w pałacu Doży tuż przed przybyciem Ezio Maszyną Latającą. Gra z Dożą w szachy, kiedy słyszy zamieszanie na zewnątrz. Ezio śpieszy się, lecz przybywa za późno, Doża został otruty. Carlo zrzuca winę na Ezio i wzywa straże. Ezio ściga go i zabija na dziedzińcu.

Ostatnie słowa:

Ezio: Zdaje się, że potrzeba zabójcy, by zabić drugiego.

Carlo: Myślimy, że zabijanie jest dla nas najlepsze, czyż nie, Messer Ezio?

Ezio: Nie robię tego dla siebie. Compio questo sacrificio per il bene superiore. (Czynię to poświęcenie dla większego dobra.) Requiescat in Pace. (Spoczywaj w pokoju.)

Ciekawostki:

Fikcyjna postać Carlo pochodzi z prawdziwego Domu Grimaldi, którzy nadal rządzą Monako.

Ojciec Antonio Maffei - jest jednym z mnichów pracujących dla Lorenzo de’ Medici, pod patronatem Uberto Alberti. Wraz z Uberto bierze udział w spisku przeciwko Medici, jest jednym z kluczowych zwolenników Spisku Pazzi przeciwko rodzinie rządzącej Florencją. Przedstawiony przez Shawna Baichoo, który także udzielił mu głosu.

Biografia:

Assassin’s Creed: Lineage:

Ojciec Maffei pojawia się w drugiej części Assassin’s Creed: Lineage, po tym, jak Giovanni przechwytuje zaszyfrowany list od podejrzanego spiskowca zamieszanego w morderstwo Księcia Mediolanu w Wenecji, który był zapieczętowany woskiem z rodzinną pieczęcią Barbarigo. Kiedy Giovanni pokazuje list Lorenzo i Alberti, obaj szybko przekonują się, że jest on zaszyfrowany, odkodowanie zaś zajmie wiele godzin. Alberti przekazuje list do rozpracowania ojcu Maffei.

Tej samej nocy Maffei kończy swoją pracę i przekazuje rozszyfrowany list Alberti, który chwali go za dobrą robotę i każe mu wysłać Giovanniego na kolejną misję. Zanim jednak opuszcza pałac, Alberti ostrzega kaznodzieję przed niebezpieczną tajemnicą, każe mu przysiąc milczenie, że nie powie nikomu, co tak naprawdę zawierał list. Po sprowadzeniu Giovanniego z jego rezydencji z powrotem do pałacu Medici, widać ojca Maffei pracującego nad duplikatem listu. Alberti twierdzi, że nie byli w stanie go rozszyfrować i wręcza sfałszowany dokument Giovanniemu, każąc doręczyć go do Rzymu.

Giovanni nie zdołał schwytać Rodrigo Borgii, wraca do domu z poważną raną. Ojciec Maffei pojawia się niedługo później przed jego rezydencją wraz z uzbrojonymi strażnikami, żądając aresztowania Asasynów. Giovanni unika schwytania, gdyż jego starszy syn wystarczająco długo zagaduje straże, dając w ten sposób potrzebny czas ojcu na ucieczkę tajnym przejściem.

Assassin’s Creed II:

W Assassin’s Creed II ojciec Maffei jest jednym z konspiratorów Pazzi, którego Ezio zabija w San Gimignano (DNA Sekwencja 5). Znajduje się w jednej z wież w mieście.

Dante Moro – Templariusz i osobisty niewolnik Marco Barbarigo. Poprzednio był kapitanem straży miejskiej i osobistym ochroniarzem Marco Barbarigo.

Marco pożądał żony Dante, Carlotty, postanowił więc pozbyć się Dantego. Dante został trzykrotnie dźgnięty sztyletem w ciało i raz w głowę. Przeżył cudem, z uszkodzeniami mózgu. Jego umysł stał się umysłem dziecka. Marco zmusza Dantego, by unieważnił swoje małżeństwo z Carlottą i czyni go swoim osobistym niewolnikiem.

Pierwszy raz widzimy Marco w Wenecji, jak knuje z Silvio Barbarigo i Carlo Grimaldi zabójstwo Doży. Później pojawia się w czasie karnawału wraz z Silvio, gdzie walczy z Ezio o złotą maskę. On i Silvio oszukują, by zdobyć maskę, uniemożliwiając Ezio wejście na prywatne przyjęcie Marco. Ezio kradnie jednak maskę i przybywa na miejsce. Dante usiłuje go znaleźć, lecz zawodzi, zaś Marco ginie z rąk Ezio. Dante i Silvio uciekają do innej części Wenecji. Ezio odnajduje ich i zabija ich obu, gdy zmierzają na statek. Ezio pyta ich, gdzie się wybierali, lecz od Silvio niczego się nie dowiaduje, Dante zaś mówi mu tylko, że płyną na Cypr, po czym umiera.

Ostatnie słowa:

Dante: Ich celem jest Cypr. Oni chcą… Oni… chcą…

Ezio: Non temete l'oscurità - accettate il suo abbraccio. Requiescant in Pace. (Nie bój się ciemności, lecz przywitaj się z jej uściskiem. Spoczywaj w pokoju.)

Pazzi – byli toskańskimi szlachcicami, bankierami w XV w. Najbardziej słyną ze „spisku Pazzi”, byli odpowiedzialni za zranienie Lorenzo de’ Medici i śmierć jego brata, Giuliano de’ Medici, 26 kwietnia 1478. Przedstawiciele rodu Pazzich w XV w. finansowali różne przedsięwzięcia artystyczne. Najbardziej znanym z nich jest kaplica Pazzich przy kościele Santa Croce we Florencji zaprojektowana przez Filippo Brunelleschiego na zamówienie Andrei de' Pazzi.

Rodzina Pazzi wywodzi się od „Pazzo” („szaleńca”), jednego z pierwszych żołnierzy oblegających Jerozolimę podczas Pierwszej Krucjaty, który zabrał ze sobą kamień z Bazyliki Świętego Grobu i zwrócił go do Florencji. Przywilej rozniecenia ognia od tego kamienia w Wielką Sobotę należał do członka rodziny Pazzi, kiedy wszystkie ognie w mieście były wygaszone. Corocznie od tego ognia zapalało się światełka w Katedrze Duomo, a następnie wszystkie paleniska we Florencji. Następnego dnia, w Wielkanoc, rakieta w kształcie jaskółczego ogona ześlizgiwała się po drucie znad ołtarza na plac do wozu pełnego fajerwerków. Eksplozja (the scoppio del carro) wywoływała iskry niesione do palenisk miasta.

Konspiracja (w oparciu o fakty, źródło - Wikipedia):

Inspiratorem spisku był papież Sykstus IV, który chciał odsunąć Medici od rządów we Florencji i zastąpić Lorenzo Wspaniałego swoim siostrzeńcem Girolamo Riario. Było to wynikiem narastającego już od lat konfliktu papieża z Lorenzo, który przejawiał się m.in. sporem o Imolę czy o obsadę arcybiskupstw Florencji i Pizy. Wykonawcami spisku byli przedstawiciele potężnego florenckiego rodu patrycjuszowskiego Pazzich, którzy w 1474 r. zostali papieskimi bankierami w miejsce Medici, kiedy ci odmówili papieżowi pożyczki na zakup Imoli. W 1476 r. doszło do sporu Pazzich z Lorenzo na tle majątkowym. Pazzi, u boku Riario, mieli objąć władzę we Florencji; wspierał ich m.in. inny powinowaty papieża, arcybiskup Pizy Francesco Salviati.

Zamach miał zostać dokonany w wiejskim pałacu Medici podczas powitania kardynała Raffaele Sansoni Riario, kolejnego krewnego papieża. Jednak z uwagi na nieobecność tam młodszego brata Lorenzo Wspaniałego, Giuliana, zamach został opóźniony o kilka godzin. Przeprowadzono go w niedzielę, 26 kwietnia 1478 r., podczas mszy we florenckiej katedrze. Wyznaczony do zamordowania Lorenzo kondotier Giovanni Montesicco odmówił dokonania tego czynu w kościele, wobec czego został zastąpiony przez dwóch księży. Spiskowcy zaatakowali obu Medici. Giuliano zginął, a Lorenzo, choć raniony, zdołał schronić się w zakrystii. Nie powiodła się też próba opanowania budynków władz miejskich, czego miał dokonać Salviati. Jacopo de'Pazzi, który próbował wzburzyć mieszkańców miasta przeciwko Medici także nie odniósł sukcesu. Co więcej, na ulicach miasta doszło do masowego krwawego polowania na uczestników spisku, w którym obok spiskowców – m.in. arcybiskupa Salviatiego (powieszonego na balkonie Pałacu Vecchio) czy przywódcy spisku Jacopo de'Pazzi (następnego dnia został on złapany przez chłopów podczas ucieczki pod Florencją, zrzucony przez okno pałacu, a następnie włóczony ulicami, jego ciało ostatecznie wrzucono do rzeki Arno) – zginęło także wiele niewinnych osób. Sam Lorenzo uratował od śmierci kardynała Riario, który zapewniał go (zapewne prawdziwie), że nie brał udziału w spisku i nie został o nim uprzedzony.

Efektem spisku było wygnanie pozostałych przy życiu członków rodziny Pazzich z Florencji i konfiskata ich majątku. Z drugiej strony papież ekskomunikował Lorenzo Wspaniałego, a Florencję obłożył interdyktem jako karą za mordowanie duchownych podczas tłumienia spisku (w tym arcybiskupa Salviatego). Namówił też do ataku na Florencję swojego sprzymierzeńca, Ferdynanda I, króla Neapolu, który podjął kroki wojenne oraz skonfiskował aktywa Medici w swoich granicach. Jednak ostatecznie Lorenzo udał się osobiście do Neapolu i zdołał skłonić króla do wycofania swych wojsk i pokoju w 1480 r.

Konspiracja (według kanonu gry):

Oznakami władzy człowieka są podstawowe rzeczy: pieniądze, uznanie, tytuły. Templariusze reprezentują zło, są żądni władzy. W grze Pazzi byli sprzymierzeni z Borgią przeciwko Medici i Auditore, głównie ze względu na pochodzenie obu rodzin. Przywódcy Florencji byli nie tylko świadomi działań Templariuszy, ale czynnie walczyli przeciwko ich wpływom we Florencji. Templariusz Alberti zniszczył nazwisko Auditore, przez publiczne przeklęcie i egzekucję Giovanniego Auditore da Firenze, który był sprzymierzeńcem Medici. Miało to symboliczne znaczenie dla Lorenzo, gdyż jego najbliższy przyjaciel i doradca został przedstawiony jako główny spiskowiec i stracony w imię Lorenzo. Templariusze wiedząc, że zadadzą wielki cios Lorenzo, skazali na śmierć Giovanniego i innych męskich członków rodziny Auditore, pozbywając się przeszkody stojącej im na drodze w osiągnięciu władzy we Florencji.

Francesco de’ Pazzi – ojciec Vieri de’ Pazzi i jeden ze spiskowców Pazzi. Jest trzecim celem Ezio. Jest także Templariuszem.

Po raz pierwszy widzimy go dyskutującego z Borgią (przywódcą Templariuszy), wraz ze swoim synem i Jacopo de’ Pazzi, w San Gimignano. Później znajdujemy go w komnacie, pod katedrą we Florencji, rozmawiającego z innymi Templariuszami o planowanym zabójstwie Lorenzo de’ Medici. Wydaje się być bardzo pewny powodzenia tej misji, lecz Jacopo ostrzega go, że nadmierna pewność siebie doprowadziła do śmierci jego syna (zabitego przez Ezio). Podczas mszy w Duomo z okrucieństwem zabija sztyletem brata Lorenzo, Giuliano. Próbuje później zabić Lorenzo, ale Ezio zmusza go do ucieczki. Francesco i żołnierze Jacopo atakują Florencję. Ezio zabija Francesco podczas próby ucieczki, a jego nagie ciało zostaje powieszone przy Palazzo della Signoria przez wściekłych florentczyków, którzy zmuszają Jacopo do ucieczki.

Ostatnie słowa:

Ezio: Teraz Firenze osądzą twoje czyny.

Francesco: To koniec… Wszystko skończone…

Ezio: Meglio essere felici in questa vita che aspirare a esserlo nella prossima. (Lepiej być zadowolonym z tego życia niż liczyć na przyszłe.) Requiescat in Pace. (Spoczywaj w pokoju.)

Jacopo de’ Pazzi – Najstarszy członek rodziny Pazzi. Francesco przewodził spiskowi przeciwko rodzinom Medici i Auditore. Jacopo opisuje siebie słowami „głos rozsądku w grupie”.

Po raz pierwszy widzimy Jacopo w Toskanii wraz ze swoim synem Francesco i wnukiem Vieri oraz Hiszpanem, Rodrigo Borgią. Po raz drugi pojawia się na spotkaniu przy Grobowcu Asasynów we Florencji, gdzie wraz z Francesco rozmawiają z czterema Templariuszami – zabójcami, wynajętymi, by zabić Lorenzo de’ Medici. Jacopo jest obecny także we Florencji tuż po śmierci Francesco, którego ciało widzi powieszone na wieży. Widząc, że plan przejęcia Florencji zawiódł, ucieka.

Ezio śledzi Jacopo i dociera na miejsce spotkania z innymi spiskowcami. Tam Jacopo dostaje srogą nauczkę, zostaje zadźgany przez Rodrigo Borgię. Kiedy prosi o litość, Borgia po prostu przebija mu szyję mieczem. Jacopo jest ledwo żywy. Ezio, po walce z grupą Templariuszy wysłanych na niego przez Borgię, używa ukrytego ostrza, by skrócić męki Jacopo.

Ostatnie słowa:

Jacopo: (wzdycha)

Ezio: Vai, amico, libero da fardelli e paure. (Idź dalej, przyjacielu, bez obciążeń i bez strachu.) Requiescat in Pace. (Spoczywaj w pokoju.)

Jacopo: (wzdycha)

Vieri de’ Pazzi – szlachcic, Templariusz. Vieri pojawia się po raz pierwszy w Assassin’s Creed II, w towarzystwie swoich ludzi, walczy z Ezio i jego przyjaciółmi. Po raz drugi widzimy go w pobliżu Willi Auditore, gdzie próbuje zabić Ezio i resztę jego rodziny. Na szczęście Ezio ratuje z opresji jego wuj Mario. Vieri staje się drugim celem Ezio, zostaje zabity w San Gimignano.

Ostatnie słowa:

Ezio: Co planujecie ty i twoi sprzymierzeńcy? Czy tę tajemnicę odkrył mój ojciec? Dlatego został zabity?

Vieri: Przepraszam, czy spodziewałeś się spowiedzi z mojej strony?

Ezio: Pezzo di merda! Vorrei solo che avessi sofferto di più! Hai avuto la fine che meritavi! Spero che bru- (Gówno! Chciałbym tylko, żebyś dłużej cierpiał! Spotkał cię los, na jaki zasłużyłeś! Mam nadzieję, że t-) [Tu przerywa Mario Auditore]

Mario: Wystarczy, Ezio, okaż trochę szacunku!

Ezio: Szacunku?! Po tym wszystkim, co się stało?! Myślisz, że on byłby dla nas tak uprzejmy?!

Mario: Nie jesteś Vieri. Nie stawaj się nim.

Francesco Salviati, Arcybiskup Pizy (1443-1479) - był przekonany, że zostanie kolejnym Arcybiskupem Florencji. Był wściekły, gdy Lorenzo de’ Medici stanął mu na drodze. Pomogli mu jednak Templariusze. Salviati wprowadził swoje wojska do miasta. Mieszkał w Willi Salviati w Toskanii, gdzie został zabity przez Ezio w sekwencji 5.