Bartolomeo d’Alviano, Antonio, La Volpe (Lis), Niccolò di Bernardo dei Machiavelli, Paola, Siostra Teodora
Bartolomeo d’Alviano jest przywódcą najemników w Wenecji, dobrze zbudowanym, silnym mężczyzną, zawsze wyśmiewa się ze swoich przeciwników… i ze swoich sprzymierzeńców.
Bartolomeo urodził się w Alviano w Centrum Włoch, wyrósł na sprytnego i zaradnego żołnierza. Spędził kilka lat w Wenecji, dołączył w 1496 do rodziny Orsini, by walczyć przeciwko papieżowi Alexandrowi VI (Rodrigo Borgii), który usiłował zająć terytorium Orsini.
Ludzie papieża zmniejszyli siły Bartolomeo do trzech fortec, lecz Bartolomeo się nie poddawał. Czując zwycięstwo, Cesare Borgia, syn papieża, odciął mu dostawy. Kiedy wszystko wydawało się stracone, przybył Carlo Orsini ze swoją armią, dołączył do Bartolomeo i pokonali wojsko papieża, w walce Cesare został raniony w twarz.
W 1503 Bartolomeo został wynajęty przez władcę Hiszpanii Ferdynanda II, by pomógł Hiszpanii pokonać Francuzów i zdobyć Królestwo Neapolu. W następnym roku pokonał Maksymiliana I, Cesarza Rzymu, zajmując Triest i Gorizię. Został mianowany Generałem.
Wszystko się udawało Bartolomeo, aż do klęski pod Agnadello w 1509, kiedy nie posłuchał rozkazu unikania walki i bezpośrednio zaatakował armię francuską. Został schwytany i zraniony przez Francuzów, a Wenecjanie stracili Lombardię, prowincję, którą z trudem zdobywali przez osiemset lat.
Wściekli Wenecjanie odmówili pomocy Bartolomeo, choć ten utrzymywał, że francuski dowódca ukradł „bezcenny wenecki artefakt”, który chciał odzyskać.
Bartolomeo był przetrzymywany w więzieniu do 1513 roku. Francuzi jednak łatwo wybaczają. Został wypuszczony z więzienia, by dla nich walczył. Zdołał w 1515 roku obronić Swiss mając tylko 300 ludzi. W tym samym roku, gdy odzyskał status Generała Weneckiej Armii, został zabity pod Brescia. Wenecjanie przywitali jego ciało z honorami i pochowali go podczas wielkiej uroczystości w Kościele Świętego Stefana.
Ciekawostki:
- Fikcyjna postać została wykreowana na wzór prawdziwego najemnika Włoskiego Renesansu – Bartolomeo Colleoni.
- Gdy uwalniasz Bartolomeo d'Alviano po raz pierwszy, w walce używa miotły.
- Ma olbrzymi miecz (wyglądający jak szkocki claymore), który nazywa „Bianka”.
Antonio jest szefem złodziei w Assassin’s Creed II. Jest to włoski Robin Hood. Jego siedziba znajduje się w dzielnicy handlowej Wenecji. Żył uczciwie wraz ze swoją rodziną: ojcem - szewcem i matką – pokojówką. Chciał być bogatszy, lecz niezależnie od tego, jak dobrze uczył się w szkole, jak ciężko pracował, nie był akceptowany i nie mógł wydostać się ze swej żałosnej sytuacji. Zdecydował się zatem kraść i stał się ważną osobistością podziemnego światka, gdzie pochodzenie nie ma znaczenia. Okrada weneckich szlachciców, nie zwykłych obywateli. Swoją gildię określa mianem „biznes”, a jego ludzie są kimś więcej niż bandytami. Wraz z Ezio pomagają sobie w walce ze skorumpowanymi ludźmi w Wenecji.
Później w grze okazuje się, że Antonio należy do Asasynów i pojawia się, by pomóc Ezio zabić Rodrigo Borgię i jego strażników.
La Volpe (Lis) – jest mistrzem złodziei i należy do bractwa Asasynów. Wydaje się bardzo tajemniczy, w bazie danych znajduje się o nim niewiele informacji. Podobno okradł powóz papieża, nie zauważony przez jego strażników ani przez papieża, który siedział w środku. Pewnej nocy w 1467 roku widziano go jednocześnie na dachach trzech budynków: Palazzo della Signoria, Palazzo Medici i Santa Croce. Według plotek jest nieśmiertelny i widzi przez ściany budynków.
Ezio spotyka go po raz pierwszy we Florencji, kiedy poszukuje sposobu, jak dostać się do Francesco de’ Pazzi. Ezio zostaje okradziony przez złodzieja, którego musi ścigać. Na końcu pościgu spotyka La Volpe. La Volpe przedstawia się, skądś zna też imię Ezio. Mówi, że to „biznes” wiedzieć o wszystkim, co się dzieje we Florencji. Opowiada Ezio o planowanym spotkaniu konspiratorów, na którym ma być Francesco de’ Pazzi i prowadzi go do Santa Maria Novella. La Volpe mówi mu także o podziemiach pod miastem i pokazuje Ezio wejście do nich.
La Volpe powróci w DLC „Ogniska Próżności”.
Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (3 May 1469 – 21 June 1527) – włoski filozof, pisarz, uważany za jednego z twórców nowoczesnej politologii. Dyplomata, polityczny filozof, muzyk i dramaturg, lecz przede wszystkim cywilny sługa Republiki Florencji.
W grze głosu udzielił mu Shawn Baichoo.
Assassin’s Creed II:
Machiavelli pojawia się po walce Ezio z Rodrigo Borgią, wyjaśnia, że on i wielu sojuszników Ezio są Asasynami. Uczestniczy w ceremonii przyjęcia Ezio do Asasynów, wykonuje skok wiary wraz z innymi.
Mimo, że w podstawowej wersji gry pojawia się przez krótki czas, będzie towarzyszył Ezio w obu DLC (Bitwa pod Forli i Ogniska Próżności).
Paola – jest przełożoną kurtyzan, jej dom publiczny znajduje się we Florencji. Straciła rodziców, gdy miała osiem lat. Zginęli na morzu. Mając do wyboru klasztor lub prostytucję, wybrała życie na ulicy.
Nie ma o niej żadnych informacji między 16 a 20 rokiem życia. Gdy miała 20 lat, została aresztowana za zabicie strażnika miejskiego. W sądzie jej obrońcą był Giovanni Auditore, który wygrał sprawę.
Zwolniona z aresztu, Paola założyła własny dom publiczny, by chronić wiele mniej szczęśliwych kobiet ulicy.
Głosu w grze użyczyła jej Claudia Ferri.
Ciekawostki:
- Okazuje się, że jest Asasynką, po walce z Borgią w Wenecji.
- Podczas procesu sądowego, w którym była oskarżona o morderstwo, reprezentował ją ojciec Ezio, Giovanni.
Siostra Teodora – jest przełożoną weneckich kurtyzan, której kwatera główna (dom publiczny) jest zlokalizowany w dzielnicy Dorsoduro. Była córką sprzedawcy biżuterii. Miała spore kłopoty w wieku 17 lat, gdyż wdała się w romans z żonatym mężczyzną. Rodzice wysłali ją do klasztoru żeńskiego, by uniknęła kary w sądzie. Po 6 latach Teodora opuściła kościół, by założyć La Rosa Della Virtù (Różę Cnoty), dom publiczny, w którym przebywały tylko byłe zakonnice.
Los siostry Teodory, jak i innych renesansowych Asasynów, pozostaje nieznany. Wiadomo tylko, że La Rosa Della Virtù spłonęła w 1516 r., 17 lat po zdarzeniach z Assassin’s Creed II.
Ciekawostki:
- Okazuje się, że była Asasynką, po walce z Hiszpanem w Wenecji.
- Chociaż nie należy już do Kościoła Katolickiego, uważa się za zakonnicę, w jej własnej wierze.
